John Corabi is al langer dan 30 jaar actief al zanger/gitarist in het wereldje van de classic hardrock en metal, al dertig jaar is hij zoals hij het zelf zegt “on a Hooligan’s Holiday”.
Gezegend met een stem waar menige rockzangers jaloers op zijn brengt hij in 1991 met zijn band The Scream het album “Let It Scream” uit, het album krijgt redelijk wat radio airplay en er ligt een beloftevolle carrière voor de band in het vooruitzicht. Doch in 1992 wordt Vince Neil, zanger van de destijds in de VS immens populaire band Motley Crue, uit de band gezet, en John Corabi wordt gevraagd als vervanger. Deze (financiële) kans laat hij zich niet ontglippen en vier jaar lang zal hij lid blijven van de band. Samen maken ze het album “Motley Crue”, een album met een ruigere sound en langere nummers dan voorheen, kwalitatief zeker een goed album maar het publiek lustte het niet met als gevolg slecht verkoopcijfers en de exit van Corabi als frontman.

Na dit avontuur met Motley Crue richtte hij 1998 met ex-Kiss gitarist Bruce Kulick de band “The Union” op. In 1999 werd hij ook lid van ESP een project van Kiss drummer Eric Singer, een band die voornamelijk nummers covert. Alhoewel John Corabi een geweldige zanger is wordt hij begin 2000 ingelijfd bij de incarnatie van de band “RATT” als gitarist. In de volgende jaren verdeelt hij zijn tijd met het liveoptreden met RATT, The Union en ESP. In 2012 brengt hij uiteindelijk een soloalbum uit “John Corabi Unplugged”, akoestische versies van nieuw en oud werk. In 2015 treedt hij toe tot de Amerikaans-Australische formatie “The Dead Daisies”, met deze band maakte hij tot nu toe drie succesvolle albums en een live album. Vorig jaar kwam hij met het live album “Live 94, One Night In Nashville” op de proppen, een live uitvoering met zijn eigen solo band van het Motley Crue album uit 1994. Buiten het toeren en opnames maken met The Dead Daisies, speelt hij nog met zijn solo band en geeft hij sporadisch nog akoestische optredens waaronder dit in De Bosuil in Weert.

Eén gitaar, één stem, de verhalen en de humor van John Corabi, meer is er niet nodig om een leuke winteravond te beleven. Openen doet de man met het openingsnummer van het unplugged album, Love (I Don’t Need It Anymore). Als een volleerd entertainer weet hij zijn publiek niet alleen te boeien met zijn liedjes, maar ook met zijn verhaaltjes weet hij ons aandachtig te houden. “I Never Get To Say Goodbeye” is een nummer dat hij schreef naar aanleiding van de moord op zijn manager en zijn vriend door een “gek met een wapen”, dus neem altijd afscheid van je dierbaren voor je vertrekt, je weet nooit wat er gebeurt. “Father, Mother, Son” is een nummer dat hij schreef voor het eerste album van de band The Scream, handelend over een zoon die door een overdosis drugs gestorven is, pakkende tekst, zorgzaam gespeeld door Corbari.

En zo heeft John Corabi voor elk nummer wel een verhaaltje klaar, meestal verteld met een humoristische inslag en daar de setlist nummers bevat uit heel zijn carrière krijgen we een mooie weerspiegeling van het leven als muzikant van John.

Als groot Aerosmith fan ontmoette hij zijn band onverwacht tijdens het opnemen van zijn enig Motley Crue album. Het was uiteindelijk Steven Tyler die het ijs moest breken tussen hen want John durfde zijn idolen niet zomaar aan te spreken. Tyler leerde hem Aerosmith ’s “Season Of Wither” op een juiste manier te spelen en sindsdien is het Corbari ’s favoriet Aerosmith nummer, wij krijgen allenzins een beklijvende versie te horen. Van zijn huidige band The Dead Daisies krijgen we “Dead And Gone” en “Something I Said” te horen.

Na de split met Motley Crue verloor hij niet alleen zijn aantrekkelijk loon maar ook zijn toenmalige vriendin verliet hem, ze had plot meer ruimte nodig voor haar carrière, het nummer “Robin’s Song”, een breakup nummer getuigt daarvan. “Lady Starluck” van David Bowie deed hem terugdenken aan zijn vader waarmee hij dikwijls in de clinch lag, de generatiekloof ten huize Corabi was destijds groot maar met het ouder worden werd de relatie stukken beter, als trotse vader hield hij alle magazines bij waar John in verscheen.

Voor de aanwezige Kiss fans had hij nog “Hard Luck Woman” in petto, en de singalong “Hooligan’s Holiday” uit de Motley Crue periode kreeg ook heel wat bijval. Afsluiten deed hij uiteindelijk met “Man In The Moon” uit het album “Let It Scream” (The Scream) een nummer dat destijds de nodige bijval kreeg en zodus de band op de kaart zette.
Twee uur en half hield Corabi ons bezig met zijn audio biografisch optreden zonder ons een minuut te vervelen, muzikaal waren vooral zijn stem en de gekozen nummers top, maar ook de manier waarop hij zijn verhalen resumeert is leuk, op een relaxte, spontane, eerlijke en humoristische manier weet hij het publiek te boeien.

Oh ja we kregen na die twee uur en half nog een toemaatje, John Corabi neemt spontaan terug zijn gitaar wanneer hij Dilana in het publiek opmerkt, een Zuid-Afrikaanse zangeres die sinds 1996 in Nederland verblijft, ze was speciaal naar De Bosuil afgezakt om haar vriend Corabi te zien spelen. Samen doen ze nog twee nummers, “Norwegian Wood” van de Beatles en “She Talks To Angels” van The Black Crowes, fijne toegift om deze avond af te sluiten.

Luc Nuyts

Foto's © Sonja Schepers